ไกรบยอน ตอนที่ 5 เผชิญหน้า

ไกรบยอน 

ตอนที่ 5 

เผชิญหน้า

หลังจากที่ชานละวันจับไกรบยอนเข้ามาในห้องก็วางร่างเล็กลงบนเตียงสีขาวที่ด้านมุมทั้งสี่เป็นเสาสูง ห้อยระโยงระยางด้วยผ้าลื่นสีทองที่ถูกจับจีบเป็นอย่างดี เขาวางร่างเล็กอย่างทะนุถนอมก่อนที่ตัวเองจะนอนลงข้างๆพร้อมกับยื่นนิ้วก้านยาวไปเกลี่ยแก้มคนที่ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

ไกรบยอนนอนแน่นิ่งไม่รู้สึกตัวเลยว่าโดนจระเข้หนุ่มลวนลามร่างกายของตัวเองอยู่ แปลกที่ชานละวันไม่เคยหวั่นไหวกับใครมาก่อนเลยแม้แต่คนเดียว แต่เขากลับตกหลุมรักคนที่เขาจ้องจะฆ่าอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ในระหว่างที่ไกรบยอนหลับ ชานละวันก็ทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบไปแล้วเรียบร้อย อ่า..ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยรู้สึกอยากจะขยี้ใครให้แหลกคาเตียงขนาดนี้มาก่อนเลย

“อื้ออออ”

ไกรบยอนที่เริ่มรู้สึกตัวขยับไปมาเล็กน้อยก่อนที่ดวงตาเล็กจะค่อยๆหรี่ขึ้นมามองภาพตรงหน้า สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ตัวเองไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

ที่นี่ที่ไหนกัน สวรรค์งั้นรึ? ถึงได้มีเทวดาหน้าตาดีมาอยู่ตรงหน้า

ไกรบยอนทำหน้างง เขาคิดว่าตัวเองตายไปแล้วหลังจากที่ถูกจระเข้ยักษ์งับตอนที่ตัวเองโผล่พ้นน้ำ มองไปรอบๆห้องก็ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ในสวรรค์มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ?

“ขะ..ข้าอยู่ที่ใดกัน?” ไกรบยอนตั้งสติก่อนที่จะเอ่ยถามผู้ชายตรงหน้าที่คร่อมทับเขาอยู่ บนสวรรค์ต้อนรับคนที่ตายใหม่ๆแบบนี้งั้นเหรอเนี่ย?

“เจ้าอยู่ที่ถ้ำทอง”

“เอ๋?” ไกรบยอนทำหน้างง ถ้ำทองนี่มันที่อยู่ของจระเข้ตามที่พ่อเคยเล่าให้ฟังเลยนี่น่า แล้วเขามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง เขาสมควรที่จะตายแล้วไม่ใช่เหรอ?

“ละ..แล้วข้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?”

“ข้าพาเจ้ามาเอง”

“....”

“ข้าชื่อ ชานละวัน เป็นลูกของชาละวันที่พ่อเจ้าเคยฆ่า และก็เป็นตัวที่เจ้ากำลังจะฆ่า”

ไกรบยอนได้ฟังก็ทำหน้าตาตกใจ เขาเคยได้ยินพ่อเล่าให้คนอื่นฟังว่าจระเข้ที่จัดการนั้นแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ แน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อเพราะเมื่อก่อนจระเข้ตัวนั้นจับชาวบ้านกินหมดจึงไม่มีใครรู้ว่าแปลงเป็นมนุษย์ได้เหมือนที่พ่อได้เห็น ไกรบยอนเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆจนได้มาเห็นด้วยตาของตัวเองนี่แหละ

“แล้วท่านไม่ฆ่าข้ารึ?”

ในเมื่อชานละวันรู้ว่าตัวเองจะฆ่าแล้วทำไมถึงยังไม่ฆ่าเขาทั้งๆที่ฆ่าตอนนั้นเลยก็ได้ แต่เขาก็ยังพามาในห้องที่ดูหรูๆ หรือว่าต้องการที่จะทรมานกันนะ

“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก”

ชานละวันเอ่ยตอบเสียงนุ่ม ถ้าไกรบยอนกล้าสบตากับคนด้านบนคงจะได้เห็นว่าสายตาของจระเข้หนุ่มนั่นมองตนได้หวานหยาดเยิ้มขนาดไหน

“ละ..แล้วท่านจับข้ามาทำไม?”

“ข้าก็จับเจ้ามาทำเมียไง”

ไกรบยอนตกใจจนตาโต เขายังไม่ทันได้ทำอะไรก็โดนจระเข้หนุ่มจูบปิดปากอย่างจาบจ้วง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเข้ามาตอนที่จะอ้าปากร้องประท้วง ไกรบยอนครางอื้ออึงในลำคอเพราะตามไม่ทันเกมของอีกฝ่ายและเริ่มที่จะหายใจไม่ออก ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโดนจูบรุนแรงแบบนี้มาก่อนเลย

“อะ..อื้อออ”

ชานละวันยอมผละออกมาเมื่ออีกฝ่ายเริ่มทุบหน้าอกของเขาเพื่อประท้วงขออากาศหายใจ ใบหน้าหล่อเหลาจึงจัดการเปลี่ยนไปซุกไซ้ที่ซอกคออันหอมหวานอย่างไม่รีรอ ริมฝีปากหนาทั้งจูบ ทั้งดูดขบเม้มตั้งแต่ซอกคอลงมาถึงไหปลาร้า ชุดปราบจระเข้สีแดงของพ่อถูกมือหนากระตุกจนปมหลุดและถูกแหวกออกจากกันจนเผยผิวขาวเนียนของเจ้าตัว ชานละวันเลียรอบริมฝีปากมองร่างเล็กอย่างพึ่งพอใจ

คนอะไรหน้าตาก็น่ารัก 

เสียงก็น่าฟัง 

แถมตัวยัง....น่ากิน

“ปล่อยข้านะ”

ไกรบยอนดีดตัวเองขึ้นมาจากที่นอนพยายามที่จะหนีจากการกระทำอันจาบจ้องของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของจระเข้หนุ่มได้เลยจึงถูกกดลงที่นอนตามเดิม

“ยะ..อย่ากัดข้า อ๊ะ!!”

แขนของไกรบยอนทั้งสองข้างถูกชานละวันจับกดเอาไว้เหนือหัวทำให้ไม่มีแรงพอที่จะดิ้นและยังโดนเขากัดตามร่างกาย มันทั้งเจ็บและเสียวแปลกๆ ชานละวันไล่ดูดหัวนมทั้งสองข้างจนมันแข็งขืนขึ้นมา คนโดนกระทำก็ร้องเสียงหลง แผ่นหลังก็แอ่นจนไม่ติดที่นอน

ชานละวันค่อยๆจูบซับลงมาจนถึงขอบกางเกง เขาปล่อยมือจากการตรึงแขนไกรบยอนเปลี่ยนเป็นนั่งกดทับขาไม่ให้ลุกไปไหนได้แทน มือหนาปลดเชือกที่มัดกางเกงออกอย่างเร็วแล้วดึงกางเกงออกจากตัวของไกรบยอนไปพร้อมๆกับชั้นในสีขาวของเจ้าตัว ไกรบยอนตั้งท่าจะหนีอีกรอบตอนที่ชานละวันลุกออกจากตัวเพื่อถอดกางเกงของตัวเองออก เขายอมโป๊ตอนออกไปดีกว่าตกเป็นเมียของคนที่ไม่ได้เต็มใจอยากจะเป็น อีกฝ่ายเป็นถึงจระเข้เชียวนะ จะให้เขายอมเป็นเมียของจระเข้งั้นรึ?

“คิดจะหนีไปไหน หืม?”

ชานละวันตามไปรั้งเอาไว้เช่นเดิม เขาเหวี่ยงร่างเล็กลงเตียงด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้โกรธที่ร่างเล็กจะหนี เขารู้ดีว่ายังไงไกรบยอนก็ไม่มีทางหนีเขาได้พ้น

“ปะ..ปล่อยข้า!!”

ไกรบยอนตะโกนออกมาทั้งน้ำตาทำเอาจระเข้หนุ่มชะงักไปแต่ก็ใจแข็งเอาไว้ ถ้าปล่อยไกรบยอนไปก็เท่ากับว่าเขาปล่อยหัวใจของตัวเองไปด้วย

ร่างใหญ่ของจระเข้หนุ่มคร่อมทับแล้วจูบประโลมให้ร่างเล็กอ่อนเอนตามจนในที่สุดไกรบยอนก็เคลิ้มตามการชักนำของอีกฝ่าย เขาใช้โอกาสที่ไกรบยอนเคลิ้มอยู่ถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออกไปอย่างทุลักทุเล ไกรบยอนที่รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังจะคืบคลานมาก็เริ่มออกแรงดิ้นอีกครั้ง ชานละวันไม่อยากจะทำรุนแรงกับร่างเล็กแต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะทำมันลงไป

“อ่ะ..เจ็บ อย่าเข้ามา” ไกรบยอนเอามือดันหน้าท้องของอีกฝ่ายให้เอาสิ่งนั้นออกไปจากการรุกล้ำร่างกายของเขา แต่ก็ไม่สามารถต้านทานร่างหนาที่แทรกกายเข้ามาได้จนสำเร็จ

“ฮือออ”

“ข้าขอโทษที่ทำรุนแรง”

“ฮือออ ฮืออ”

“ข้าต้องการเจ้านะ”

ชานละวันโน้มลงไปกระซิบที่ข้างหูแล้วกดจูบหนักๆที่ข้างแก้มอย่างปลอบประโลม เขาเกลี่ยน้ำตาของอีกฝ่ายให้อย่างอ่อนโยน และค่อยๆขยับกายเข้าใส่อย่างช้าๆ

“ขะ..ข้าเจ็บ”

ไกรบยอนที่ไม่เคยผ่านสมรภูมิรักแบบนี้เกิดอาการผวาจึงเอือมมือไปจิกที่ไหล่ของร่างหนาพลางส่งสายตาขอความเห็นใจ ซึ่งหารู้ไม่ว่าชานละวันมองว่าสายตาแบบนั้นช่างดูยั่วยวนยิ่งนัก

“เดี๋ยวเจ้าก็จะไม่เจ็บแล้ว”

“แต่ข้า..อ่ะ”

ไม่ทันได้พูดอะไรร่างเล็กก็ถูกอีกฝ่ายโถมความเป็นชายใส่จนร้องออกมาเสียงหลง จากตอนแรกที่ว่าเจ็บก็เริ่มคุ้นชินจนเกิดอาการเสียวกระสันขึ้นมาแทน

“อื้อออ อ่ะ อ่าาา”

“อืมมม แน่นดีจัง อ่าา”

“ชะ..ช้าๆหน่อย ขะ..ข้า หายใจ มะ..ไม่ทัน” ชานละวันทำตามคำขอแต่ก็กระแทกเข้าไปแน่นๆจนไกรบยอนเกิดอาการสั่นไปทั้งตัว

“เรียกข้าว่าท่านพี่สิ” ชานละวันโน้มลงไปหาพร้อมกับเกลี่ยปอยผมที่ติดใบหน้าเล็กให้ไปทัดที่หู

“ทำไมข้าต้องเรียกด้วย” ทำหน้ายู่เล็กน้อยให้รับรู้ว่าไม่เต็มใจที่จะเรียกอะไรแบบนั้น

“ไม่เรียกก็ได้”

“....”

“แต่ถ้าเจ้าขอร้องอะไร ข้าก็จะไม่ฟัง”

“อ๊าาาาาาา!!”

ไม่ทันขาดคำไกรบยอนก็โดนอีกฝ่ายโถมหนักจนร้องออกมาเสียงหลงกว่าเดิม อ้อนวอนขอให้ช้าลงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหยุดทำเอาร่างเล็กแทบจะสำลักอากาศตายคาเตียง

“อะ..อื้ออ ทะ..ท่านพี่”

ชานละวันยกยิ้มหลังจากที่ร่างเล็กยอมเรียกเขาว่าท่านพี่ออกมา และแทนที่เขาจะหยุดแต่เขากลับแรงขึ้นจนคนสวยร้องครวญครางดังกว่าเดิม

“งะ..งือออ อ๊ะ..อ่า..บะ..เบา..อ่าาา”

“ขะ..ข้าใกล้จะถึงแล้ว”

“อะ..ฮืออ”

“อ่าห์..ซี๊ดดด”

ไกรบยอนครางออกมาไม่ได้ศัพท์จับใจความได้ว่าพูดอะไร ทั้งหูตามันฝ้าฟางไปหมด ชานละวันโถมตัวถี่ๆขยับเข้าของกระแทกเข้าใส่จุดกระสันของร่างเล็กก่อนจะปลดปล่อยลูกรักทั้งหลายให้เข้าไปอยู่ในตัวของคนที่จะมาเป็นแม่ของลูก ไกรบยอนนอนหอบอ้าปากเผยอหายใจอย่างหมดเรี่ยวแรง ตั้งแต่เกิดมามีเซ็กซ์ครั้งแรกก็ดันเจอทั้งใหญ่ ยาวและอึดอย่างกับอะไรดี เขาเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่พูดกันว่ามีอะไรแต่ละครั้งไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้วนี่มันอะไร ทำไมชานละวันถึงได้ทำรักเขายาวนานไปเป็นชั่วโมงได้ขนาดนี้

“ข้ามีความสุขที่สุดเลย”

ชานละวันนอนลงข้างๆภรรยาหมาดๆที่ได้มาจากการขืนใจในตอนแรกแล้วกดจูบลงบนแก้มอย่างรักใคร่ ใครจะไปเชื่อว่าเขาหลงรักอีกฝ่ายอย่างหัวปักหัวปำทั้งๆที่พึ่งเจอกันแค่วันเดียว ไกรบยอนทำหน้ายู่เล็กน้อยโดยที่อีกฝ่ายไม่มีทางได้เห็น มีความสุขอยู่คนเดียวไม่ถงไม่ถามเขาสักคำว่ามีความสุขด้วยไหม บ้าเอ้ย! รู้ทั้งรู้ว่าเขาจะฆ่าแต่ก็จับมาทำเมียเฉยเลย ฮือออ

“ข้ารักเจ้านะไกรบยอน”

ไกรบยอนที่ได้ฟังก็เกิดอาการเขินจนหน้าแดง มันจะแปลกไหมที่เขาใจสั่นให้กับคนที่ขืนใจตัวเอง ชานละวันพูดโดยที่ตัวเองก็คลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลังบาง มือหนาอยู่ไม่สุขเริ่มลูบไล้สะโพกและแก้มก้นทำเอาร่างเล็กสะดุ้ง

“ท่านจะทำอะไร?”

“ข้าก็จะทำรักกับเจ้าไง ขออีกรอบนะไกรบยอน”

“ทะ..ท่านพี่ อ๊าาาา!!!”

อ่านจบแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นต์ให้เรานะคะ ขอบคุณค่ะ  http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1394326&chapter=6