TwinBaek
--
22 --
ChanBaek
ชานยอลกระชับอ้อมแขนที่มีแบคฮยอนอยู่ให้ดีอีกครั้งก่อนที่จะออกจากห้องแล้วเดินลงบันไดไปชั้นล่างในห้องที่เจอแพคฮยอนก่อน
ที่นี้เป็นโรงแรมจึงไม่สามารถเข้าห้องมั่วๆได้จึงตัดสินใจกลับไปที่ห้องนั้น
“แพคฮยอนปลอดภัยใช่ไหม?”
“ปลอดภัยครับว่าแต่มันยังไม่ได้ทำอะไรเราใช่ไหม?”
ชานยอลวางร่างบางของแฟนลงเตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกับคร่อมทับ
มือหนาเสยผมของคนใต้ร่างแล้วก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา
“ยัง
ก็มีหอมบ้าง จูบบ้าง เพราะแบคหลอกมันเพื่อถ่วงเวลาเอาไว้
เมื่อกี้ถ้าพี่มาไม่ทันอาจจะทำมากกว่านั้น” พูดแล้วก็ทำหน้าเศร้า
ถึงเขาจะเอาตัวรอดเก่งแต่โดนยาไปแล้วมันขัดขืนอะไรไม่ได้เลย
โชคดีจริงๆที่พี่ชานยอลเข้าไปช่วยได้ทัน
“ดีแล้วครับที่ทำแค่นั้น”
“ไม่โกรธแบคใช่ไหม?”
“พี่โกรธตัวเองมากกว่าครับที่ปกป้องเราไม่ได้”
ชานยอลจูบซ้ำๆที่หน้าผากก่อนที่จมูกโด่งจะมาจรดกับจมูกเล็ก
พวกเขาทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่มโดยเฉพาะแบคฮยอนที่กระหายกับเรื่องอย่างว่า
เขาแทบจะไม่ปล่อยให้ชานยอลได้ผละออกเพื่อทำอย่างอื่น
ชานยอลใช้มือตวัดผ้าห่มจนหลุดออกจากร่างเล็ก
มือหนาลูบไล้ที่ขาอ่อนและลากขึ้นมาจนถึงหน้าอกแบนราบ
เขาสะกิดหัวนมสีชมพูเบาๆจนคนใต้ร่างที่เอาแต่จูบผละออกมาเผยอปากหอบหายใจ
“อ่า..อื้มมม”
มือเล็กขยุ้มเส้นผมของแฟนหนุ่มที่ละลงไปละเลงจุกนมสีชมพูทั้งสองข้างจนมันแข็งขืนขึ้นมา
ใบหน้าหล่อเหลาของชานยอลซุกไซ้ที่ซอกคอและใบหูรวมทั้งแผ่นอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหอบหายใจที่รุนแรงโดยที่มือหนาลูบวนอยู่บริเวณขอบชั้นในก่อนที่จะส่งมันเข้าไปชักรูดตามความยาวทำให้คนสวยครางระงมและปลดปล่อยออกมาจนเลอะกางเกงใน
“ฮื่อออ”
“โอเคขึ้นไหมครับ?”
ชานยอลถามพร้อมๆกับกดจูบลงไปที่พวงแก้มนิ่มของแฟนที่กำลังแดงระเรื่อ
“ก็ดี
แต่..ฮื่ออ..แบคอยากให้พี่ชานยอลทำด้วย”
แบคฮยอนพูดโดยที่มือเล็กขยับไปลูบคลำตรงเป้ากางเกงยีนส์ของแฟน
รู้สึกได้ว่ามันแข็งๆ
ไม่รู้ว่าแข็งเพราะซิปกางเกงหรือเพราะว่าของแฟนมันอยากจะผงาดออกมากันแน่
ชานยอลหัวเราะในลำคอ
เขาทำแน่ๆอยู่แล้วแต่ก็แค่อยากจะรู้ว่าแบคฮยอนจะเอายังไงต่อ จะให้หยุดแค่นี้หรืออยากให้ทำมากกว่านี้
“ทำเร็วๆเลย
แบคอยากจะแย่อยู่แล้ว”
ร่างเล็กทำหน้ายู่เขาแทบจะกระโจนใส่ร่างของแฟนให้ช่วยทำเร็วๆก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายทำเองทุกอย่าง
ชานยอลเห็นว่าแฟนตัวเล็กเริ่มจะงอแงแล้วจึงผุดลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเท้าของคนตัวเล็กเพื่อถอดชั้นในออกไปและเขาเองก็ถอดเสื้อผ้าโดยมีคนใจร้อนคลานเข้ามาช่วยถอดด้วย
แบคฮยอนดันให้แฟนร่างสูงนอนราบไปกับที่นอนแทนและตัวเองก็ดึงทั้งกางเกงยีนส์และกางเกงในของเขาออก
ยังไม่ทันได้เลยพ้นเข่าไปมือเล็กก็มากอบกุมส่วนที่เริ่มจะแข็งขืนของแฟนจนเต็มมือแล้วก้มไปเลียส่วนนั้นเพื่อช่วยให้มันแข็งเต็มที่
“อ่าห์..แบคฮยอน”
ชานยอลลูบผมนิ่มของคนที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่บริเวณส่วนกลางของร่างกาย
ปากเล็กห่อรูดตามความยาวตั้งแต่โคนจรดปลาย
แบคฮยอนแลบลิ้นออกมาตวัดเลียตรงส่วนปลายแยกของแก่นกายที่มีน้ำไหลปริ่มออกมาเพราะแรงอารมณ์ที่เริ่มจะพุ่งสูงขึ้น
“อื้มม
ดีครับดี”
ร่างสูงขบกรามแน่นเมื่อฟันเล็กของแฟนครูดไปตามผนังอ่อนที่ส่วนๆนั้น
แบคฮยอนทั้งดูดทั้งเลียแก่นกายและคลอเคลียลูกบอลกลมทั้งสองข้าง
ก่อนที่เจ้าตัวจะผงกหัวขึ้นมาให้เห็นสีหน้าว่าตอนนี้ไม่ไหวแล้ว
“แบคไม่ไหวแล้ว”
แบคฮยอนไม่รอช้า
โดดคร่อมทับร่างของแฟนที่ยังนอนอยู่ สะโพกกลมกลึงถูกยกขึ้นให้ลอยอยู่หน้าแท่งยาวๆก่อนที่จะกดลงไปจนสุดลำ
ร่างเล็กขยับขึ้นลงเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางโดยที่ชานยอลช่วยกระแทกเข้าไปย้ำทำให้คนสวยครางระงมกว่าเดิม
“อะ..อื้อออ”
“ช้าๆหน่อยก็ได้ครับ”
ชานยอลลูบไล้ที่สะโพกนิ่ม
แบคฮยอนดูท่าว่าจะโดนยาแรงกว่าที่เขาโดนถึงได้กระสันทำเร็วจนแทบหายใจออกมาไม่ทัน
“อื้ออ..แฮ่กๆ
แบค..ดีใจทะ..ที่พี่ชานยอล..มาช่วยได้ทัน”
แบคฮยอนพูดโดยที่ตัวเองก็ยังขย่มร่างสูงไม่หยุด
ทั้งหมุนเอวควงทำให้ข้างในเสียวซ่านกว่าเดิม เขาดีใจจริงๆที่พี่ชานยอลมาช่วยได้ทัน
ถ้าไม่ทันไม่อยากจะนึกเลยว่าตัวเองจะเป็นยังไงถ้าต้องตกเป็นเมียของอินซอง
ถึงจะเคยผ่านผู้ชายมาพอสมควรแต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมใครง่ายๆเสียหน่อย
“พี่เองก็ดีใจที่
อ้าห์ ที่ช่วยเราได้ทัน”
ชานยอลเลื่อนมือขึ้นไปลูบแก้มนิ่มของแฟน
แบคฮยอนจึงโน้มตัวลงมาจูบ
ทั้งคู่ป้อนจูบให้กันอย่างดูดดื่มโดยที่ส่วนล่างก็ยังคงทำหน้าที่ของมัน เขาอาศัยจังหวะนี้พลิกร่างเล็กให้นอนใต้ร่างแล้วจัดการถอดกางเกงที่มันคาอยู่ที่เข่าให้ออกไปแล้วคุมเกมเอง
“อ๊ะ..ซี๊ดดดด..อ่ะ..อะ..”
“อะ..อ่าาา”
“อื้อออ
บะ..แบคจะถึงแล้ว อ๊ะ”
“อะ..อะ..อ่ะ”
ชานยอลกระแทกกระทันใส่แรงๆจนคนสวยครางไม่ได้ศัพท์ออกมา
แบคฮยอนปลดปล่อยความต้องการออกมาก่อนตามด้วยชานยอลที่ปล่อยเข้าไปที่ด้านในผนังอ่อนนุ่มแบบติดๆ
“แบครักพี่ชานยอลนะ”
แบคฮยอนลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาที่ทิ้งตัวลงมานอนทับกัน
โดยที่ขาทั้งสองข้างของเขาก็ยังชี้เด่ขึ้นฟ้าเพราะพี่ชานยอลยังไม่ได้ถอนแก่นกายออกไปไหน
“พี่ก็รักแบคฮยอนครับ
ขอบคุณจริงๆที่ยังปลอดภัย”
ชานยอลปัดผมหน้าม้าที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อของร่างเล็กก่อนที่จะจูบหน้าผากของเจ้าตัวตามด้วยริมฝีปากเล็กที่เผยอออกอย่างยั่วยวน
“ตอนนี้โอเครึยังครับ
เราจะได้กลับบ้านกันนะ”
“ยังอะ
ขออีกรอบได้ไหม?”
“ก็ได้ครับ”
อ่านแล้วกลับไปเม้นต์ให้เราด้วยนะคะ *กราบบบ* http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1330931&chapter=24
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น