[OS]
Cocktail
(ChanBaek)
ชานยอลเริ่มต้นง่ายๆด้วยการจูบคลอเคลียอีกครั้ง
ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเข้าซุกไซ้ที่ซอกคอหอมหวาน จูบซึบซับเบาๆให้พอสยิวโดยไม่ให้เกิดรอยใดๆเพราะเรายังมีตารางงานรออยู่มากมาย
มือหนาปลดกระดุมเสื้อคลุมที่ร่างเล็กใส่มาให้หลุดออกจากกัน แล้วสอดมือเข้าไปลูบไล้ร่างกายบางปลุกปั้นอารมณ์ของเราทั้งสองให้ลุกโชนขึ้นมา
ทั้งบีบ ขย้ำเอวบางและยังใช้นิ้วสะกิดยอดอกที่นูนขึ้นมาสลับกันทั้งสองข้าง
“อ่า~”
“ถอดเสื้อหน่อยได้ป่ะ?”
แบคฮยอนใส่ทั้งเสื้อคลุมและเสื้อยืดซึ่งมันค่อนข้างที่จะเกะกะในเวลาที่เราจะทำเรื่องอย่างว่า
ในเมื่อฟัดในส่วนที่เห็นไม่ได้ก็ขอฟัดร่างกายในร่มผ้าแทนล่ะกัน
“ไม่เอา”
“อย่าดื้อสิ”
“ฮื่ออ
ถอดกางเกงก็พอนะ นะๆๆ”
วันนี้ทำงานมาทั้งวันแล้ว
ในเวลานี้แบคฮยอนจึงทั้งเหนื่อยและเพลีย
แม้ตอนนี้จะยังไม่เพลียมากเท่าไหร่แต่ทว่าพอเราเสร็จกิจเขาก็ต้องเหนื่อยจนหมดแรงและไม่อยากจะทำอะไรแน่ๆ
ถ้าให้ชานยอลถอดหมดมันจะลำบากตอนใส่ให้เขาน่ะสิ
“ก็ได้ๆ
งั้นยกสะโพกขึ้นหน่อย”
แบคฮยอนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีในการยกสะโพกขึ้นเพื่อให้ชานยอลถอดกางเกงขายาวของตัวเองออกจากตัว
แต่ร่างสูงก็ติดอุปสรรคตรงที่ดันลืมถอดรองเท้าของเขาออกก่อนทำให้การถอดทุลักทุเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็สำเร็จไปได้ด้วยดี
เขารู้สึกเขินหน่อยๆที่ท่อนล่างล้อนจ้อนก็ชานยอลน่ะดันถอดหมดไม่เว้นแม้แต่อันเดอร์แวร์ที่ปกปิดหนอนน้อยของเขา
สภาพหนอนน้อยตอนนี้ก็ตื่นตัวขึ้นมาแล้วด้วย
แม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นเดือนแล้วมันก็เลยรู้สึกเขินนิดหน่อย
“เดี๋ยวจะรีบทำนะ
รู้สึกง่วงแล้ววะ”
ชานยอลบอกโดยที่เขาก็พยายามถอดรองเท้ากับกางเกงของตัวเองออกบ้าง
พอเริ่มดึกก็เริ่มง่วง บวกกับเพิ่งถ่ายรายการเสร็จ ไหนจะดื่มค็อกเทลอีกจึงทำให้ร่างกายเพลียๆมึนๆไปบ้าง
แต่ถ้าบอกให้หยุดทำแล้วรีบกลับไปนอนนั่นก็ฝันไปเถอะ
ถึงจะง่วงแต่ก็ไม่ปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้ไปหรอกนะ
ในที่สุดท่อนล่างของชานยอลก็ล้อนจ้อนไม่ต่างจากแบคฮยอน
ร่างสูงกำลังขยับหามุมพอเหมาะเพื่อที่เขาจะได้ก้มลงไปดูดกลืนหนอนน้อยน่ารักที่กำลังชี้เด่ตรงหน้า
แต่ทว่าร่างเล็กกลับนอนซะเต็มพื้นที่เบาะด้านหลังก่อนที่จะบอกอ้อมแอ้มๆว่าทำพร้อมกันสิ
ชานยอลยิ้มกว้าง
เขาไม่รอช้าที่จะเข้าไปขึ้นคร่อมร่างเล็กโดยที่ใบหน้าของเขาอยู่ตรงหนอนน้อยของแบคฮยอนและแบคฮยอนก็อยู่ตรงหนอนน้อยของเขา
ร่างสูงชักรูดตามความยาวพร้อมๆกับแบคฮยอนที่ชักรูดของเขาแล้วเราก็อมมันเข้าไปในปากพร้อมๆกัน
“อื้มมม”
“จ๊วบบบ
อื้มม”
“อ่าา”
เสียงดูดและเสียงครางเบาๆอย่างพึงพอใจดังสลับกันขึ้นมาท่ามกลางรถเบนซ์คันใหญ่
ชักรูดและเล้าโลมจนมันแข็งขืนชานยอลก็ขอผละมาลงสนามจริงก่อนที่มันจะแตกคาปากของกันและกันไปซะก่อน
“เบาๆนะ”
“อืม”
ชานยอลชักรูดความภาคภูมิใจของตัวเองก่อนจะจ่อที่ปากช่องทางที่เคยเข้าไปสำรวจอยู่บ่อยครั้ง
มันทั้งแน่นและอุ่น แถมยังทำให้รู้สึกดีมากๆอีกด้วย
“อ่าา”
“ซี๊ดด”
ชานยอลสอดเข้าไปได้สุดลำพร้อมกับร้องซี๊ดออกมาเบาๆหลังจากที่ไม่ได้สัมผัสความรู้สึกนี้มานาน
ร่างสูงขยับสะโพกช้าๆเป็นการอุ่นเครื่องให้กับแบคฮยอนที่ห่างหายไปนานเหมือนกัน
ถ้ารุนแรงไปเกรงว่าเขาจะทำให้เจ้าตัวป่วยจนอดโปรโมทเพลงใหม่ซะก่อน ถ้าเป็นอย่างนั้นมีหวังเหล่าเอลี่คงบ่นตายเลย
“ไหวไหม?”
“อื้อ”
“กูเอาแรงๆแล้วนะ”
“อื้อ”
หลังจากที่ได้สัญญาณไฟเขียวจากคนใต้ร่างแล้วชานยอลก็เร่งเครื่องให้เร็วขึ้นแต่ก็ไม่ได้เร็วจนเกินไป
เสียงหวานครางลั่นรถดังพร้อมๆกับเสียงทุ้มต่ำที่ครางออกมาด้วยความพึงพอใจ
นอกจากนี้ยังมีเสียงกระแทกของหน้าขาตามจังหวะยามที่สอดใส่ไหนจะเสียงของเบาะรถที่เอี๊ยดอ๊าดไปตามแรงโยกของคน
ไม่รู้ว่ารถมันโยกด้วยไหมแต่ถ้าโยกคนที่ขับผ่านคงรู้แน่ว่าข้างในทำอะไรกัน
“อี๊..อ๊ะ..อ๊ะ..”
“อ่ะ..อ่ะ”
“อ่า..เสียวมากเลย”
“เหมือนกัน
อ่าา กูใกล้จะแตกแล้ว”
“อ๊าา!!”
แบคฮยอนหวีดร้องลั่นยามโดนร่างสูงเร่งความเร็วกระแทกกระทันเข้ามาจนแทบจะหายใจไม่ทันก่อนที่ความอุ่นวาบจะไหลเข้าสู่ช่องทางหลังพร้อมๆกับเขาที่พ่นน้ำสีขาวขุ่นออกจากหนอนน้อยจนเปื้อนเสื้อของร่างสูงที่คร่อมอยู่
“เสื้อกูเปื้อนเลย
ซักให้ด้วยนะ”
“ตูดกูก็เปื้อนน้ำมึงเหมือนกัน
ล้างให้ด้วยนะ”
“ด้วยความเต็มใจครับ”
“เหมือนกันนั่นแหละ”
แถม
“แบคฮยอนเป็นอะไรไปน่ะ?”
พี่เมเนเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่เห็นว่าศิลปินในความดูแลของตนเดินมาขึ้นรถตู้ด้วยท่าทางแปลกๆโดยมีชานยอลประคองมาขึ้นรถ
“โทษทีครับ
ผมเต้นผิดท่าไปหน่อยเข่าก็เลยช้ำ” แบคฮยอนบอกด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
ก่อนจะหยิกเนื้อคนประคองที่บังอาจแอบหัวเราะในลำคอเบาๆ
ฮึ่ยยย
เต้นผิดท่าบ้าบออะไรกัน หลังจากที่เสร็จยกนั้นเขากับชานยอลกระเตงกันไปทำที่เบาะหน้าแล้วเข่าของเขาดันไปกระแทกกับขอบประตูอย่างแรงเพราะตอนนั้นมันกำลังเมามันส์มากจนลืมนึกถึงความปลอดภัยของตัวเอง
กลายเป็นว่าเข่าที่กระแทกดันช้ำบวมเบ่งแถมยังทำให้เดินลำบากไปอีก
ถ้าเมเนรู้เรื่องนี้เข้ามีหวังโดนทำโทษทั้งเขาและชานยอลแน่ๆ
“งั้นเหรอ
แล้วไหวไหมเนี่ย”
“พอได้ครับพี่”
“เออ
วันหลังก็เต้นให้มันระมัดระวังหน่อย”
“ครับพี่;-;”
คราวหน้ากูจะไม่ให้มึงเอากูแล่ว
ไอ้หูกาง!!!!
จบแล้วจ้า อย่าลืมแวะไปเม้นต์ให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ<3 https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1169084&chapter=56
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น