[OS] Little Rabbit & Wolf ChanBaek

 Little Rabbit & Wolf 

ChanBaek

ณ ป่าที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง มีต้นไม้ พืชพรรณและสัตว์ป่าหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นประเภทที่ไม่ดุร้ายและประเภทที่ดุร้าย สัตว์แต่ละชนิดมีบ้านอยู่กันเป็นหลังๆ โดยพวกที่ไม่ดุร้ายจะอยู่ด้วยกัน ในขณะพวกที่ดุร้ายก็จะอยู่ด้วยกันเช่นเดียวกัน ในค่ำคืนนี้หมาป่าชานยอลได้รับมอบหมายให้ไปล่ากระต่ายน้อย หมาป่าชานยอลผู้ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดก็ได้แอบย่องเข้าไปในบ้านของกระต่ายน้อยหลังหนึ่ง

หมาป่าชานยอลย่องเข้าไปอย่างแผ่วเบาจนถึงข้างเตียงที่มีกระต่ายน้อยผู้โชคร้ายในค่ำคืนนี้ที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว เขาเข้าไปหยิบตุ๊กตาที่กระต่ายกำลังกอดให้ออกห่างเพื่อที่จะได้ดูหน้า เขาจะได้ตัดสินใจว่าคืนนี้เขาจะเอากระต่ายตัวนี้ไปทำอาหารอะไรดี

นะ..นะ..น่าร๊ากกกกกกกกก

ทันทีที่ได้เห็นหน้าของเจ้ากระต่ายน้อย หมาป่าชานยอลผู้ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดก็ยืนขาสั่นพั่บๆๆๆ น้ำตาทั้งสองข้างพาลที่จะไหลออกมาด้วยความปลื้มปิติ กระต่ายตัวนี้น่ารักมากเลยอ่ะ โงยยยย

จึกๆ

หมาป่าชานยอลแอบจิ้มที่แก้มนวลไปสองสามที ทางด้านกระต่ายน้อยไร้เดียงสาก็ขยับยุกยิกร้องงึมงำๆออกมา

โอ้ววว..พระเจ้า!! น่ารักที่สุดในโลกเลย (≧∇≦)！！

            หมาป่าชานยอลยืนมองกระต่ายน้อยอย่างใจเต้นตึกตัก อ๊ากกกก..ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะให้กระต่ายน้อยเป็นอาหารประเภทไหนสำหรับคืนนี้ดี

            หมาป่าชานยอลกลายเป็นหมาป่าที่แสนเจ้าเล่ห์ขึ้นมาในพริบตา เขาเหล่มองกระต่ายน้อยที่นอนอยู่ก่อนจะแสยะยิ้มมุมปาก กระต่ายน้อยผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ขยับตัวนอนหงาย นั่นทำให้หมาป่าชานยอลตาลุกวาวขึ้นยิ่งกว่าเดิม

            แบบนี้ต้องลักหลับ แบบนี้ต้องลักหลับบบ!!!!

                หมาป่าเจ้าเล่ห์เข้าไปขึ้นคล่อมกระต่ายน้อยอย่างไว ก่อนจะปลดชุดนอนออกอย่างแผ่วเบาเผยให้เห็นสัดส่วนที่กระทัดรัดและขาวผ่องที่สะท้อนกับแสงจันทร์ ช่างขาวและน่าฟัดเสียเหลือเกิน แฮ่กๆ มามะ..มาให้พี่ฟัดซะดีๆ  (づ￣ ³￣)づヾ

            “อ่ะ..อ๊าาาา” เพียงแค่สะกิดที่ตุ่มไตสีชมพูเพียงแผ่วเบากระต่ายน้อยก็ครางออกมาเสียงหลงราวกับคนที่กำลังนอนละเมอ แต่นั่นทำให้หมาป่าชานยอลน้ำลายไหลออกมาเสียแล้ว

ขนาดหลับอยู่ยังไวต่อการสัมผัสขนาดนี้ แล้วตอนตื่นมันจะขนาดไหนนนนน!!!! ლ(◉◞౪◟◉ )ლ แค่คิดก็หน้ามืดขึ้นมาเสียแล้ว

เฮ้ย! แล้วถ้ากระต่ายน้อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเจอเราเข้าคงจะตกใจและดิ้นหนีแน่ๆ ไม่ได้การแล้ว

จู่ๆเขาก็คิดได้ว่าควรจะทำอะไรสักอย่างกับร่างเล็กนี้ไม่ให้หนีไปไหนได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ไปคว้านหาเชือกมาตรึงกระต่ายน้อยไว้กับเตียง รับรองได้ว่ากระต่ายน้อยหนีไปไหนไม่ได้แน่ๆ ฮี่ๆ (　◔ิω◔ิ)

กระต่ายน้อยที่พึ่งจะรู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างรบกวนก็ค่อยๆตื่นสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมา หมาป่าชานยอลเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างทักทายทันที

“สวัสดีจ๊ะ กระต่ายน้อย”

“!!!!!” กระต่ายน้อยแบคฮยอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่เจ้าตัวจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ แต่หมาป่าชานยอลไวกว่า เขาคว้าตุ๊กตาที่กระต่ายน้อยนอนกอดเอามายัดปากเอาไว้ได้ทัน

“จุ๊ๆๆ”

“ฮืออออออ” กระต่ายน้อยแบคฮยอนกลัวหมาป่าจนตัวสั่น จนในที่สุดเขาก็ฉี่ราดออกมา

“อ้าว..ฉี่ราดซะแล้ว” หมาป่าชานยอลเกาหัวอย่างงุนงง ก่อนที่หมาป่าที่แสนจะใจดี? จะเข้าไปช่วยถอดเสื้อผ้าให้

“มามะ เดี๋ยวฉันจะช่วยถอดเสื้อผ้าให้ เพราะถ้าไม่ถอดเธอจะเหม็นฉี่ของตัวเองน๊าาา”

หมาป่าชานยอลช่วยถอดกางเกงขาสั้นของกระต่ายน้อยออกไปให้จนทั้งตัวของกระต่ายน้อยผู้น่าสงสารไม่มีสิ่งใดปกปิดร่างกายอยู่เลย

“น่ารักอะไรแบบนี้นะ”

พอถอดกางเกงจนพ้นออกไป หมาป่าชานยอลก็เอาแต่จ้องแก่นกายน้อยอย่างไม่วางตา จนทำให้กระต่ายน้อยที่ถูกมองหุบขาเข้าหากันเพื่อหลบสายตาที่ไม่น่าไว้วางใจของหมาป่าที่แสนจะเจ้าเล่ห์

“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยทำความสะอาดให้ น้ำพวกนี้มันคงจะสร้างความรำคาญให้เธอน่าดู”

หมาป่าชานยอลแสยะยิ้มออกมา ก่อนที่จะแยกขาทั้งสองข้างของกระต่ายน้อยให้แยกออกจากกัน ก่อนที่เขาจะก้มลงไปเลียทำความสะอาดให้

“อะ..อือ..อือ” กระต่ายน้อยผู้ไร้ประสบการณ์น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมา ขาทั้งสองข้างก็สั่นระริกเมื่อโดนความรู้สึกที่แปลกใหม่เข้าโจมตี

“อืออ..อาาา..อ๊าาา”

“รู้สึกยังไงบ้างครับ”

“อะ..อ๊าาาา” กระต่ายน้อยแบคฮยอนครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา เขาโดนความเสียวเข้าโจมตีจนไม่รับรู้อะไรแล้ว

หมาป่าชานยอลหยอกล้อที่แก่นกายที่กำลังสั่นระริกอย่างสนุกสนาน แต่คนโดนกระทำไม่ได้นึกสนุกไปด้วย เจ้าตัวน้อยสั่นระริกนอนดิ้นหลังแทบไม่ติดกับเตียง

“คะ..คุณหมาป่า...”

“ครับ?”

“ผะ..ผมรู้สึกแปลกๆ คุณช่วยหยุดแค่นี้เถอะ”

“รู้สึกแปลกยังไงครับเด็กน้อย” หมาป่าแสนเจ้าเล่ห์ถามพร้อมกับอมยิ้มหน่อยๆ เขารู้ว่ากระต่ายตัวน้อยตรงหน้านั่นเป็นอะไร ก็เขาเป็นคนปลุกปั้นอารมณ์ให้เองนี่น่า

“ผะ..ผมไม่รู้” กระต่ายน้อยแบคฮยอนส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อออกมาคลอเบ้า

“ตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดใช่มั้ย?”

“อะ..อือ”

“เธออยากให้ฉันช่วยไหม? ฉันช่วยให้เธอหายจากอาการแปลกประหลาดนี้ได้นะ” หมาป่าชานยอลว่าพลางลูบขาเนียนไปด้วย

“จริงหรอฮะ”

“จริงสิ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะไม่หนี”

“.....”

“ตกลงมั้ย?” กระต่ายน้อยแบคฮยอนเม้มปากอย่างชั่งใจ แต่เพราะว่าเขาอยากจะหายจากอาการประหลาดพวกนี้จึงยอมพยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย

“ตกลงฮะ ผมจะไม่หนี ได้โปรดช่วยผมที”

เมื่อหมาป่าชานยอลได้ยินดังนั้นก็ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ กระต่ายน้อยติดกับของเขาเสียแล้ว แบบนี้ต้องจัดให้หนักเลย

“เด็กดีของฉันรับรองได้เลยว่าเธอจะหายจากอาการประหลาดแบบนี้แน่นอน” หมาป่าชานยอลพูดจบก็ก้มลงไปจูบกระต่ายน้อยอย่างดูดดื่มทำให้กระต่ายน้อยสั่นสะท้านไปทั้งร่างกายเมื่ออาการประหลาดโจมตีหนักกว่าเดิม

หมาป่าชานยอลไล่พรมจูบไปทั่วทั้งแผ่นอกบดคลึงที่ตุ่มไตของกระต่ายน้อยจนเด็กน้อยดิ้นพล่านและครางออกมาไม่หยุดปาก หมาป่าชานยอลลงไปต่ำกว่านั้นจนถึงจุดสำคัญ เขาชักรูดมันเบาๆ ใช้เวลาไม่นานกระต่ายน้อยแบคฮยอนก็ถึงฝั่งฝันจึงได้แต่นอนหอบอย่างหมดแรง

“คะ..คุณหมาป่ามาทำอะไรที่นี่ดึกๆดื่นๆฮะ” กระต่ายน้อยแบคฮยอนค่อยๆลุกขึ้นมานั่งพลางกอดตุ๊กตาแน่น

“ฉันเข้ามาทำเรื่องอย่างว่า”

“ระ..เรื่องอย่างว่า” กระต่ายน้อยทำตาโตก่อนที่เจ้าตัวจะหน้าแดงออกมา ถึงเขาจะยังเด็กแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“คุณหมาป่าอยากทำเรื่องอย่างว่ากับผมหรอ”

“ใช่ ฉันมาเพราะจะทำเรื่องแบบนี้แหละ”

“คุณไม่ได้จะมากินผมหรอกใช่มั้ย?” กระต่ายน้อยถามอย่างหวาดๆ เพราะส่วนใหญ่พวกหมาป่ามักจะจับกระต่ายหรือสัตว์ตัวเล็กๆชนิดอื่นๆไปทำอาหาร

“ไม่ได้มากินเธอหรอก”

“จริงนะ”

“จริงสิ” ไม่ได้จับกินเป็นอาหารแต่จะจับกลืนกินเข้าไปทั้งตัว ヾ(*´∀｀*)ﾉ

“ถ้าอย่างนั้นล่ะก็...เชิญทำตามสบายเลยฮะ”

“อูยยย..น่ารักที่สุดเลย” หมาป่าชานยอลระริกระรี้อย่างดีใจก่อนจะพุ่งเข้าไปจูบกระต่ายน้อยอย่างหื่นกระหาย

“อะ..อื้มมม”

“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำก็บอกนะ ฉันไม่อยากจะฝืนใจเธอ” ถึงปากจะพูดออกไปแบบนั้นแต่เขาก็ยังคลอเคลียอยู่ห่าง

“มะ..ไม่เป็นไรฮะ..อืม..”

“จริงหรอ”

“ฮะ เพราะว่าได้ทำแบบนี้กับคุณหมาป่าแล้วผมรู้สึกดี” กระต่ายน้อยแบคฮยอนว่าพลางกัดเล็บระงับความเขิน เขารู้สึกดีที่ได้ทำกับคุณหมาป่าจริงๆ

หมาป่าชานยอลไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มกระหยิ่มย่องในใจ เขาจะทำให้กระต่ายน้อยรู้สึกดีจนลืมไม่ลงเลย ฮึๆๆ

“คะ..คุณหมาป่า”

“หืม?”

“ผมขอทำแบบนั้นให้คุณบ้างได้ไหม”

หมาป่าชานยอลทำหน้างง เขาไม่เข้าใจว่ากระต่ายน้อยต้องการที่จะทำอะไร กระต่ายน้อยแบคฮยอนไม่ปล่อยให้หมาป่าได้งงนาน เขาลุกขึ้นมาคลานเข้าไปหาหมาป่าที่อยู่ปลายเตียง ก่อนจะล่นกางเกงของหมาป่าออกจนเห็นแก่นกายที่ชี้โด่ออกมาเพราะความต้องการที่เอ่อล้น

“อะ...อืมมม” เพียงแค่อมส่วนหัว หมาป่าชานยอลก็ครางพริ้มอย่างรู้สึกดี

“อึกก..อ่า”

“ดีครับดี”

“คุณหมาป่ารู้สึกดีใช่มั้ยฮะ”

“อะ..อืมม..ดีครับ กระต่ายน้อยทำดีมาก” หมาป่าชานยอลว่าพร้อมกับยื่นมือไปลูบหัวอย่างเอ็นดู

“เก่งมากเด็กน้อย คราวนี้ถึงตาที่ฉันจะต้องทำบ้างแล้วนะ”

หมาป่าชานยอลจับกระต่ายน้อยแบคฮยอนให้อยู่ในท่าคลานเข่าเพื่อที่จะได้เริ่มกิจกรรมอย่างว่ากันจริงๆเสียที เขาเลียรอบริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะจ่อแก่นกายที่พร้อมนานแล้วให้เข้าไปในตัวของกระต่ายน้อย

“อึก..อือ..” กระต่ายน้อยแบคฮยอนหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงการล้ำรุกของหมาป่าชานยอล ตัวเขาสั่นระริกไปด้วยความกลัวแต่ก็รู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

“อา..กระต่ายน้อยข้างในตัวเธอทำไมถึงได้แน่นขนาดนี้” หมาป่าชานยอลว่าพลางซี๊ดปากด้วยความรู้สึกดี

“ฉันจะขยับแล้วนะ”

“ฮะ”

พอหมาป่าชานยอลขยับเข้าออก กระต่ายน้อยก็ร้องลั่นเพราะความเสียวเข้าโจมตี

“อา..อ๊าาาา”

“อืมมมม...”

“คะ..คุณหมาป่า..ทำผม..แรงๆเลยฮะ..อ๊าาาา”

“ดะ..ได้” หมาป่าชานยอลขยับร่างเร็วขึ้นกว่าเดิมทำให้กระต่ายน้อยส่ายหน้าเป็นพัลวัน ก่อนที่หมาป่าชานยอลจะจับให้กระต่ายน้อยนอนหงายและเข้าก็โถมเข้าใส่

“ระ..แรงๆเลยฮะ”

“อะ...อ่าาาา..”

“ทำจน..ร่างกายขะ..ของผม..อ๊ะ..ฉีกออกเป็นสะ..สองส่วนเลยฮะ” กระต่ายน้อยแบคฮยอนร้องขออย่างไม่อาย เขารู้สึกดีจนไม่อยากให้คุณหมาป่าหยุดการกระทำพวกนี้เลย

“เอาอย่างนั้นหรอครับ” หมาป่าชานยอลก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับขบที่ติ่งหูเบาๆ

“ฮะ..อ๊าาาาา”

หมาป่าชานยอลทำแรงๆอย่างไม่ออมมือจนเสียงครางและเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วห้อง กระต่ายน้อยกอดคอของหมาป่าแน่นและจิกลงไปที่แผ่นหลังเพื่อระบายความเสียว

“รู้สึกดีใช่มั้ย?”

“อือ..ฮะ”

“ฉันใกล้จะถึงแล้ว..อ่าาาา” หมาป่าชานยอลเร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิมเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน

“อ๊ะ..อ๊าาาาา”

“อืมมม...อ่าาาา”

“อ๊ะ..ซ..ซะ..ซี๊ดดดด”

“ถึงแล้ว..อ๊ะ..อ่ะ..” เขาขยับเข้าร้องรัวๆจนความต้องการที่อัดอั้นมานานไหลเข้าสู่ร่างกายของกระต่ายน้อย รวมถึงเจ้ากระต่ายน้อยที่ปลดปล่อยความต้องการออกมาอีกรอบเช่นกัน

“เธอนี่น่ารักที่สุดเลยกระต่ายน้อย” หมาป่าชานยอลก้มลงไปหอมแก้มและจูบให้รางวัลเด็กดีที่ยอมเขาทุกอย่าง

“ผมมีความสุขมากเลยฮะ”

“จริงหรอ”

“ฮะ”

“งั้นไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาหาอีกนะ” หมาป่าชานยอลเกลี่ยผมหน้าม้าของกระต่ายน้อยแบคฮยอนก่อนที่เขาจะจุมพิตเอาไว้

“ฮะ อย่าลืมมาหานะฮะ”

“อืม แต่วันนี้ฉันจะต้องไปแล้ว พักผ่อนซะนะ”

“เดี๋ยวฮะ” กระต่ายน้อยแบคฮยอนรั้งแขนของหมาป่าชานยอลเอาไว้ก่อนที่จะลุกออกไป

“มีอะไรงั้นหรอ”

“ก่อนไป..ช่วยทำอีกสักรอบได้มั้ยฮะ” กระต่ายน้อยหลุบตาต่ำอย่างเอียงอายทำให้ไม่ได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหมาป่า ขอมาแบบนี้จะไม่ทำให้ก็คงจะใจร้ายไปหน่อย

“ได้สิ ฉันจะทำให้เธอสลบทั้งๆที่ฉันกำลังใส่เข้าไปในตัวเธอเลยล่ะ ฮึ!”

อ่านแล้วก็เข้าไปเม้นต์ให้เค้าด้วยนะตัวเอง >.< 
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1169084&chapter=11