NC Twenty Five -- 5 -- KaiDo

Twenty Five^25th

♥ -- Five -- ♥

“จงอินใจร้าย” พูดแล้วก็ทำปากเบะใส่ คนอะไรตายด้านชะมัด นี่เอาตัวเองแซะจนไม่รู้ว่าจะแซะยังไงแล้วนะ

“ไม่ทำให้ฉันแบบนั้น ก็ช่วยจูบฉันสักหน่อยจะได้มั้ย ฉันอยากจนขาสั่นไปหมดแล้วนะ”

พูดไปก็จะร้องไห้ไป เพราะฤทธิ์ยาทำให้คยองซูกระสันอยากไปซะหมด ไม่ทำแบบนั้นให้ก็ช่วยปลดปล่อยให้สักหน่อยก็ได้ นี่เขาอยากจนขาสั่นไปหมดแล้วจริงๆนะ!

“อืมมมม” เพราะคยองซูทำหน้าตาละห้อยใส่ จงอินจึงยอมใจอ่อนช่วยจูบให้ตามที่ร่างเล็กอยากจะได้ เพียงเท่านี้ความอดทนที่จงอินกลั้นเอาไว้ก็พังทลายลงมา

“อะ..อืมม” จงอินรั้งบอดี้การ์ดร่างเล็กให้เข้ามาแนบแน่นมากยิ่งขึ้น และจูบซะดูดดื่มจนคนที่กระสันอยากสมองขาวโพนไปจนหมด

คยองซูคล้องคอของอีกฝ่ายเอาไว้และรั้งไม่ให้ห่าง ทางด้านจงอินก็ดื่มด่ำกับของหวานและลูบไล้แผ่นหลังเนียนไม่หยุดเพราะมันช่างลื่นมือเสียเหลือเกิน ต่อให้เอาช้างมาฉุดจงอินก็คงจะหยุดความต้องการเหล่านี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว เพราะจงอินเองก็เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมีอาการร้อนแปลกๆ จงอินไม่รู้ตัวว่าตัวเองก็โดนโชอาวางยามาเช่นเดียวกัน

“คยองซู..ถ้าผมทำ คุณจะโกรธผมมั้ย?” จงอินผละออกมาถามเพราะจงอินรู้ตัวแล้วว่าโดนวางยามาเหมือนกัน

“มะ..ไม่”

คยองซูส่ายหน้าไปมา คยองซูจะโกรธทำไมในเมื่อคยองซูก็อยากได้จงอินอยู่เหมือนกัน ต่อให้ไม่ถูกวางยา คยองซูก็จ้องจะปล้ำจงอินอยู่แล้ว ถ้าจงอินไม่ทำ ยังไงก็ต้องมีสักวันที่จงอินจะถูกคยองซูปล้ำอยู่ดีนั่นแหละ

“แน่ใจนะ” จงอินถามย้ำอีกครั้ง

“อืม” ถ้าคยองซูจะโกรธก็คงโกรธเพราะจงอินไม่ยอมทำนี่แหละ

พอได้คำตอบยืนยันจงอินก็ประกบจูบปากรูปหัวใจอย่างไม่รีรอ คยองซูเองก็ยอมรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ ต่างฝ่ายต่างถอดเสื้อผ้าให้กันโดยที่แทบจะไม่ผละออกห่างจากกันสักนาที อาจจะดูเหมือนกับว่าการกระทำทั้งหมดเป็นแค่ฤทธิ์ยา แต่ใครจะรู้เล่าว่าความจริงแล้วการกระทำทั้งหมดนั้นเกิดจากความรักที่มีให้กันต่างหากล่ะ

จงอินจูบพรมไปที่แก้ม ขบติ่งหูเบาๆและพรมจูบบางเบาตามซอกคอ โดยที่คยองซูแหงนคอรับสัมผัสและครางอื้ออึ้งออกมาอย่างรู้สึกดี ก่อนที่จงอินจะจูบปากอีกรอบ

“ไปที่เตียงกันนะ”

จงอินกลัวว่าถ้าทำในห้องน้ำอาจจะทำไม่สะดวกเพราะเขาเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะมาทำท่ายากอะไรในนี้และก็คิดว่าคยองซูก็น่าจะคิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่สำหรับคยองซูจะทำที่ไหนท่าอะไรก็ได้หมดนั่นแหละ เพราะตอนนี้มอมเมากับสัมผัสของจงอินจนหูตาลายไปหมดแล้ว!

“อืม” คยองซูพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วและกระโดดเกี่ยวสอบเอวของจงอินเอาไว้เพื่อให้จงอินพาไปยังห้องนอน ร่างของทั้งคู่เปลือยเปล่ามีแค่ชั้นในเท่านั้นที่เป็นด่านปราการสุดท้าย

“มั่นใจนะว่าถ้าผมทำแล้วจะไม่เสียใจ” จงอินเอ่ยถามอีกครั้งหลังจากที่วางคยองซูลงบนเตียง

“มั่นใจสิ” คยองซูรั้งคอของจงอินให้เข้ามาใกล้ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากหนาเพื่อให้เป็นเครื่องยืนยันว่าคยองซูมั่นใจจริงๆ

จงอินยิ้มบางๆให้กับคนใต้ร่างก่อนจะจูบแบบดูดดื่มกลับไป มือหนาลูบไล้สะโพกเล็กพร้อมๆกับการปลดปราการชิ้นสุดท้ายที่บดบังของสำคัญเอาไว้ พรมจูบไล่ลงมาจนถึงสะดือบุ๋ม หยอกล้อกับมันเบาๆให้ร่างเล็กบิดไปมาอย่างได้อารมณ์ ก่อนจะครอบครองของสำคัญของคยองซูอย่างเต็มไม้เต็มมือ

“อื้ออออ” คยองซูนอนแทบจะไม่ติดที่นอนเมื่อจงอินชักขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะดูดแก่นกายที่กำลังสั่นระริกให้คยองซูครางระงมกว่าเดิม

“อะ..โอ้ววว..จง..อะ..อื้อออ”

คยองซูครางออกมาไม่ได้ศัพท์เมื่อจงอินทำทุกอย่างเร็วขึ้นจนถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด คราบของความสุขไหลทะลักออกมา แต่ไม่ว่าจะยังไงคยองซูก็ยังต้องการให้จงอินมาเติมเต็มให้อยู่ดี

จงอินถอดปราการชิ้นสุดท้ายของตัวเองออกบ้าง ก่อนจะปาดคราบน้ำความสุขของคยองซูมาป้ายที่ช่องทางหลังที่กำลังขมิบอย่างเชื้อเชิญเพื่อรอการเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบจากอีกฝ่าย

เจ็บ..

ความรู้สึกแรกที่คยองซูรู้สึกหลังจากที่จงอินสอดของรักเข้ามาโดยที่ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมให้ช่องทางขยายกว้างขึ้น แต่ด้วยความที่ว่าตัวเองก็อยากจะได้จงอิน จึงยอมกัดปากแน่นให้อีกฝ่ายสอดของรักเข้ามา

“ขอโทษนะ เจ็บมั้ย”

จงอินชะงักค้างเมื่อเห็นคยองซูจิกหมอนแน่นและหลับตาปี้ไม่ยอมลืมตามอง ไหนจะมีน้ำตาซึมที่หางตาอีก จงอินรู้ว่าคยองซูเจ็บแต่เขาทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันจึงไม่ได้เล้าโลมให้

“ไม่ เราไหว” ถึงจะเจ็บแค่ไหนก็ทนได้ คยองซูเชื่อว่าหลังจากนี้มันจะกลายเป็นความสุข ไม่อย่างนั้นป๊ากับม๊าคงจะไม่มีลูกเยอะอย่างนี้หรอก แสดงว่ามันต้องมีอะไรดีๆบ้างแหละ

“ขอโทษนะ” บอกพร้อมกับพรมจูบน้ำตาที่ไหลตามหางตาให้และคว้าเอามือของคยองซูที่กำลังจิกหมอนให้มาคล้องคอของจงอินแทน

“ถ้าเจ็บก็จิกมานะ แบ่งความเจ็บมาให้ผมบ้าง”

“จงอิน..” คยองซูน้ำตาคลอเบ้ากว่าเดิมเพราะความตื้นตัน คนอะไรช่างแสนดีอย่างนี้ คิดไม่ผิดจริงๆที่อยากได้คนนี้มาเป็นผัว

“จงอินจูบเราหน่อยนะ” ส่งสายตาอ้อนวอนออกไปจงอินก็ยอมทำตามที่ขอ

เมื่อสอดเข้าไปได้จนสุดจงอินก็ขยับเบาๆเพื่อให้ร่างเล็กไม่รู้สึกเจ็บจนเกินไป เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมให้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนอะไรมันเข้าที่เข้าทางแล้ว คยองซูก็เอ่ยปากร้องขอออกมาอย่างไม่อาย

“จงอิน เร็วๆเลย แรงอีก อื้อออ” จงอินกระแทกกระทันตามคำขอจนหัวของคยองซูแทบจะไปโขกกับหัวเตียง แต่จงอินก็รั้งร่างของคยองซูให้ลงต่ำมาจะได้ไม่โขกและจัดการทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

“สะ..สุดยอดเลย”

“อืมมม..อ่าาา”

เสียงครางสุขสมของทั้งสองคนดังไปทั่วทั้งห้องพักเพราะต่างคนต่างได้รับการเติมเต็มและปลดปล่อยออกมา และดูเหมือนว่าราตรีนี้จะยาวนานเสียเหลือเกิน ทำเท่าไหร่ฤทธิ์ยาก็ยังไม่หมดไปสักทีจนเกือบรุ่งเช้า

คยองซูนอนเกยบนแผ่นอกกว้างของจงอินหลังจากที่ทั้งคู่สุขสมกับกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปหลายรอบ แต่ฤทธิ์ยาของคยองซูนี่สิยังไม่หมดไปสักที ไอ้ผู้กำกับบ้า! วางยาซะแรงเชียว

“อืมมมม” จงอินที่รู้สึกตัวว่ากำลังถูกรบกวนการนอนก็จับมือของคยองซูเอาไว้ไม่ให้เล่นซน

“ทำไมไม่นอนหืม?” จงอินถามทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้นมอง

“ฉันยังร้อนอยู่เลย” บอกพร้อมกับพรมจูบที่อกกว้างอย่างอ้อนๆ โงย..ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้กันจริงๆ จงอินแมร่งแซ่บ แซ่บแบบส้มตำลาบก้อยร้านดังๆก็ยังสู้ไม่ได้ แซ่บจริงอะไรจริง

“แต่ผมเหนื่อยจัง” จงอินบอกพร้อมกับดันให้คยองซูย้ายมานอนข้างๆแล้วหันมาตะแคงกอดเอาไว้ ที่ทำกันไปก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วยิ่งจงอินเหนื่อยจากการถ่ายละครมาอีกก็ยิ่งหมดแรงเอาง่ายๆ

“ขออีกรอบไม่ได้หรอ”

“ขอเป็นตอนเช้าได้มั้ยครับ ตอนนี้ผมขอนอนก่อนนะ” จงอินซุกไซ้ที่ซอกคอของคยองซูอย่างอ้อนๆ เขาเหนื่อยจริงๆ ถ้าไม่เหนื่อยก็จะทำให้อยู่หรอกก็เล่นทำหน้าอ้อนซะขนาดนั้น

“ก็ได้” ตอบเสียงอ่อยอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไหร่เพราะยังรู้สึกอยากอยู่ แต่ดูๆแล้วจงอินก็เหนื่อยจริงๆนั่นแหละ คยองซูช่วยตัวเองก็ได้ เชอะ!

ยังมีต่อนะจ๊ะ..