NC Twenty Five -- 8 -- KaiDo

Twenty Five^25th

-- 8 --

“งั้นกินของผมไปก่อนล่ะกัน”

พูดจบจงอินก็ควักเอาไส้กรอกของตัวเองที่กำลังหลับใหลออกมา ทำให้คยองซูหน้าแดง โอ้ย..เขาอยากกินไส้กรอกจริงๆ ไม่ใช่ไส้กรอกแบบนี้สักหน่อย

“คะ..คือ..”

“อยากกินไม่ใช่หรอหืม? กินสิ”

จงอินกระซิบเสียงแหบพร่าข้างๆหูของคยองซู ก่อนจะไล่ขบซอกคอและใบหูของเมีย มือก็ชักไส้กรอกให้มันแข็งขืนไปด้วย

“งือออ...”

“ถ้าตัวเองไม่กิน งั้นเค้ากินของตัวเองนะ”

“กินก็ได้ ฮืออออ”

คยองซูเอียงอายเล็กน้อย ถึงจะร่วมรักกันมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังเขินอยู่ดี มีอย่างที่ไหนบอกมาได้ว่านี่คือไส้กรอก ให้กินซะ ตาบ้า! ไม่คิดว่าจะหื่นเป็นเหมือนกัน นึกว่าคยองซูจะเป็นฝ่ายเดียวที่หื่นซะอีก ก็ที่ผ่านมาคยองซูเริ่มก่อนตลอดอ่ะ มีตอนนี้นี่แหละที่จงอินเริ่มก่อน

คยองซูจับไส้กรอกขนาดไม่เล็กของจงอินเอาไว้ ก่อนจะก้มลงไปดูดเลียที่ส่วนหัวเบาๆ

“ซี๊ดดด..” จงอินเงยหน้าครางเบาๆ ในขณะที่คยองซูเริ่มที่จะอมไส้กรอกไปทั้งแท่งและผงกหัวขึ้นลงเบาๆ ยิ่งฟันขูดโดนเนื้อเบาๆยิ่งสร้างความเสียวให้อีกเท่าตัว

“ดีครับดี” จงอินลูบผมของคยองซูเบาๆ  คยองซูเองก็ผงกหัวอย่างเมามันส์ ก่อนจะดูดตรงส่วนหัวจนเสียงดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วทั้งห้อง

“อืม...”

“รู้สึกดีใช่มั้ย”

“ครับ”

“ฮื่อออ”

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” คยองซูทำหน้างอนๆ จงอินจึงใช้มือประคองแก้มของคยองซูเอาไว้

“ก็ตัวเองรู้สึกดี แต่เค้ากลับไม่รู้สึกอิ่มอ่ะ เค้าหิวนะ!” พอได้คำตอบ จงอินก็หัวเราะในลำคอ

“เดี๋ยวคืนนี้จะให้กินทั้งคืนเลย” พูดจบก็จัดการจับเมียให้อยู่ใต้ร่างแทน

จงอินป้อนจูบให้อย่างดูดดื่มจนคยองซูตามแทบไม่ทัน เขาไล่ขบตั้งแต่ติ่งหูลงมายังลำคอ ดูดเฟ้นเนื้อของคยองซูจนมันหยุ่นติดปากมาด้วย รู้สึกได้เลยว่าคยองซูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน ก่อนจะถอดเสื้อของคยองซูออกไป

“อ่ะ..อะ” คยองซูแอ่นหน้าอกรับสัมผัสจากสามีที่กำลังดูดเฟ้นตุ่มไตที่แลนูนขึ้นมากว่าเมื่อก่อน

จงอินดูดเลียทั้งสองข้างไม่ให้น้อยหน้าไปกว่ากัน จนคนเป็นเมียครางระงมกว่าเดิม เขาพรมจูบบริเวณหน้าท้องเพื่อส่งผ่านความรักไปให้ลูกน้อยในท้อง หวังว่าเจ้าตัวน้อยจะรับรู้และทำให้คยองซูกลับมาเป็นปกติไวๆนะ

“ฮื่ออ..จงอิน” คยองซูรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งร่างกาย เมื่อจงอินถอดกางเกงและกางเกงในออกและครอบครองส่วนนั้นของคยองซู

“อื้ออ..อ่ะ..อ่าาาา” คยองซูแตะสวรรค์ชั้นสูงสุดก่อนที่จะด่ำดิ่งลงมา จงอินไล่จูบขึ้นไปจากหน้าท้อง หน้าอก ลำคอ แก้ม จนกระทั่งริมฝีปากของทั้งคู่แนบชิดกัน

“อื้มม”

ริมฝีปากของคนสองคนคลอเคลียกันไม่ห่าง แลกดื่มด่ำน้ำหวานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จงอินชักรูดไส้กรอกของตัวเองให้พร้อมทำกิจกรรมต่อไป แต่แค่เพียงส่วนหัวผลุบเข้าไป คยองซูก็ผลักจงอินอย่างแรง

“เค้าท้องอยู่นะ!” บอกพร้อมกับทำหน้ายุ่ง นี่คยองซูท้องอยู่นะ!

“รู้แล้ว”

“รู้แล้วยังจะทำอีกหรอ”

“ถามหมอแล้ว หมอบอกว่าทำได้ แต่ต้องทำเบาๆ” ไปถามหมอมาตอนไหนนน?

“ตัวเอง..”

“เค้าถามหมอตอนที่ตัวเองไปเข้าห้องน้ำ” จงอินพูดแทรกก่อนที่คยองซูจะถาม เขารู้ว่าคยองซูจะถามอะไร

“งั้นหรอ..”

“ครับ เค้าทำต่อได้แล้วใช่มั้ย?”

“อะ..อืม”

จงอินจูบคยองซูก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมที่ค้างเมื่อสักครู่ คยองซูขัดจนไส้กรอกแทบจะห่อเหี่ยว เขาเลยต้องปลุกอารมณ์ใหม่ก่อน

“อึก..อือ..เบาๆนะ” คยองซูเกร็งตัวเอาไว้เมื่อจงอินสอดของรักเข้ามา

“อย่าเกร็งสิ” จงอินปลอบประโลมภรรยาตัวน้อยที่ดูจะเกร็งและกลัวไปหมด กว่าจะยอมนิ่งได้ก็ต้องจูบปลอบไปหลายนาที

“อ่ะ..อ่า..จง..อิน” พอจงอินสอดเข้าไปได้ก็ขยับเบาๆเรียกเสียงครางของคยองซูได้แล้ว เขาทำเนิบนาบอย่างไม่รุนแรงและรีบร้อนเพราะกลัวจะกระทบกระเทือนถึงลูกน้อยด้วย

“ระ..แรงเลย ฮื่อออ” พออารมณ์พาไปสติสตังก็กระเจิดกระเจิง คยองซูรู้แค่ว่าตอนนี้เขาต้องการให้จงอินมาเติมเต็มเท่านั้น

“ท้องอยู่นี่ครับ”

“ลูกไม่เป็นอะไรหรอกน่า” จงอินหัวเราะร่วนทันที คยองซูนี่มันคยองซูจริงๆ

จงอินทำเร็วขึ้นกว่าเดิมจนเป็นที่พอใจของภรรยา แต่เขาไม่ได้ทำท่าพิสดารหรือท่ายากอย่างที่เคยทำ เพราะเขาต้องคำนึงถึงลูกน้อยในท้องของคยองซูด้วย

“อ่ะ..อะ..อะ..”

“อ่า..คยองซูอ่าาา”

“อ๊าาา..จงอิน”

“อื้มมมม..”

เสียงครางกระเส่าดังแข่งกันทั่วห้อง เขาไม่สนหรอกว่าจะมีใครมาได้ยินรึเปล่า นี่มันเรื่องของผัวเมียนะ จะทำแบบนี้ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร อยากจะครางเบาๆอยู่ แต่ความเสียวมันไม่ปรานีจริงๆ

“อ่ะ..อ่ะ..อ๊ะ..” เสียงครางต่ำของจงอินดังติดๆกันเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด พอถึงปุ๊บเขาก็ชักออกมา และขยับไปหาเมียที่นอนอยู่ จงอินจ่อของรักของเขาไว้ที่ปากของคยองซูและชักเอาน้ำรักออกมา

“อืมม” คยองซูอ้าปากรองรับน้ำรักอย่างรู้งาน มือที่ว่างอยู่ก็ช่วยจับไส้กรอกเอาไว้และดูดเลียเบาๆ

“อร่อยมั้ย?” จงอินถามในขณะที่ลูบผมของคยองซูไปด้วย

“อืม”

“กินอีกมั้ย?”

“เอาสิ ยังหิวอยู่เลย”

“จัดไปครับ ♥”

ทำไมหื่น อร้ายยยย 5555555555555

ยังมีต่ออีกนิดนะจ๊ะ :) http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1207216&chapter=33

NC Twenty Five -- 5 -- KaiDo

Twenty Five^25th

♥ -- Five -- ♥

“จงอินใจร้าย” พูดแล้วก็ทำปากเบะใส่ คนอะไรตายด้านชะมัด นี่เอาตัวเองแซะจนไม่รู้ว่าจะแซะยังไงแล้วนะ

“ไม่ทำให้ฉันแบบนั้น ก็ช่วยจูบฉันสักหน่อยจะได้มั้ย ฉันอยากจนขาสั่นไปหมดแล้วนะ”

พูดไปก็จะร้องไห้ไป เพราะฤทธิ์ยาทำให้คยองซูกระสันอยากไปซะหมด ไม่ทำแบบนั้นให้ก็ช่วยปลดปล่อยให้สักหน่อยก็ได้ นี่เขาอยากจนขาสั่นไปหมดแล้วจริงๆนะ!

“อืมมมม” เพราะคยองซูทำหน้าตาละห้อยใส่ จงอินจึงยอมใจอ่อนช่วยจูบให้ตามที่ร่างเล็กอยากจะได้ เพียงเท่านี้ความอดทนที่จงอินกลั้นเอาไว้ก็พังทลายลงมา

“อะ..อืมม” จงอินรั้งบอดี้การ์ดร่างเล็กให้เข้ามาแนบแน่นมากยิ่งขึ้น และจูบซะดูดดื่มจนคนที่กระสันอยากสมองขาวโพนไปจนหมด

คยองซูคล้องคอของอีกฝ่ายเอาไว้และรั้งไม่ให้ห่าง ทางด้านจงอินก็ดื่มด่ำกับของหวานและลูบไล้แผ่นหลังเนียนไม่หยุดเพราะมันช่างลื่นมือเสียเหลือเกิน ต่อให้เอาช้างมาฉุดจงอินก็คงจะหยุดความต้องการเหล่านี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว เพราะจงอินเองก็เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมีอาการร้อนแปลกๆ จงอินไม่รู้ตัวว่าตัวเองก็โดนโชอาวางยามาเช่นเดียวกัน

“คยองซู..ถ้าผมทำ คุณจะโกรธผมมั้ย?” จงอินผละออกมาถามเพราะจงอินรู้ตัวแล้วว่าโดนวางยามาเหมือนกัน

“มะ..ไม่”

คยองซูส่ายหน้าไปมา คยองซูจะโกรธทำไมในเมื่อคยองซูก็อยากได้จงอินอยู่เหมือนกัน ต่อให้ไม่ถูกวางยา คยองซูก็จ้องจะปล้ำจงอินอยู่แล้ว ถ้าจงอินไม่ทำ ยังไงก็ต้องมีสักวันที่จงอินจะถูกคยองซูปล้ำอยู่ดีนั่นแหละ

“แน่ใจนะ” จงอินถามย้ำอีกครั้ง

“อืม” ถ้าคยองซูจะโกรธก็คงโกรธเพราะจงอินไม่ยอมทำนี่แหละ

พอได้คำตอบยืนยันจงอินก็ประกบจูบปากรูปหัวใจอย่างไม่รีรอ คยองซูเองก็ยอมรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ ต่างฝ่ายต่างถอดเสื้อผ้าให้กันโดยที่แทบจะไม่ผละออกห่างจากกันสักนาที อาจจะดูเหมือนกับว่าการกระทำทั้งหมดเป็นแค่ฤทธิ์ยา แต่ใครจะรู้เล่าว่าความจริงแล้วการกระทำทั้งหมดนั้นเกิดจากความรักที่มีให้กันต่างหากล่ะ

จงอินจูบพรมไปที่แก้ม ขบติ่งหูเบาๆและพรมจูบบางเบาตามซอกคอ โดยที่คยองซูแหงนคอรับสัมผัสและครางอื้ออึ้งออกมาอย่างรู้สึกดี ก่อนที่จงอินจะจูบปากอีกรอบ

“ไปที่เตียงกันนะ”

จงอินกลัวว่าถ้าทำในห้องน้ำอาจจะทำไม่สะดวกเพราะเขาเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะมาทำท่ายากอะไรในนี้และก็คิดว่าคยองซูก็น่าจะคิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่สำหรับคยองซูจะทำที่ไหนท่าอะไรก็ได้หมดนั่นแหละ เพราะตอนนี้มอมเมากับสัมผัสของจงอินจนหูตาลายไปหมดแล้ว!

“อืม” คยองซูพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วและกระโดดเกี่ยวสอบเอวของจงอินเอาไว้เพื่อให้จงอินพาไปยังห้องนอน ร่างของทั้งคู่เปลือยเปล่ามีแค่ชั้นในเท่านั้นที่เป็นด่านปราการสุดท้าย

“มั่นใจนะว่าถ้าผมทำแล้วจะไม่เสียใจ” จงอินเอ่ยถามอีกครั้งหลังจากที่วางคยองซูลงบนเตียง

“มั่นใจสิ” คยองซูรั้งคอของจงอินให้เข้ามาใกล้ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากหนาเพื่อให้เป็นเครื่องยืนยันว่าคยองซูมั่นใจจริงๆ

จงอินยิ้มบางๆให้กับคนใต้ร่างก่อนจะจูบแบบดูดดื่มกลับไป มือหนาลูบไล้สะโพกเล็กพร้อมๆกับการปลดปราการชิ้นสุดท้ายที่บดบังของสำคัญเอาไว้ พรมจูบไล่ลงมาจนถึงสะดือบุ๋ม หยอกล้อกับมันเบาๆให้ร่างเล็กบิดไปมาอย่างได้อารมณ์ ก่อนจะครอบครองของสำคัญของคยองซูอย่างเต็มไม้เต็มมือ

“อื้ออออ” คยองซูนอนแทบจะไม่ติดที่นอนเมื่อจงอินชักขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะดูดแก่นกายที่กำลังสั่นระริกให้คยองซูครางระงมกว่าเดิม

“อะ..โอ้ววว..จง..อะ..อื้อออ”

คยองซูครางออกมาไม่ได้ศัพท์เมื่อจงอินทำทุกอย่างเร็วขึ้นจนถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด คราบของความสุขไหลทะลักออกมา แต่ไม่ว่าจะยังไงคยองซูก็ยังต้องการให้จงอินมาเติมเต็มให้อยู่ดี

จงอินถอดปราการชิ้นสุดท้ายของตัวเองออกบ้าง ก่อนจะปาดคราบน้ำความสุขของคยองซูมาป้ายที่ช่องทางหลังที่กำลังขมิบอย่างเชื้อเชิญเพื่อรอการเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบจากอีกฝ่าย

เจ็บ..

ความรู้สึกแรกที่คยองซูรู้สึกหลังจากที่จงอินสอดของรักเข้ามาโดยที่ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมให้ช่องทางขยายกว้างขึ้น แต่ด้วยความที่ว่าตัวเองก็อยากจะได้จงอิน จึงยอมกัดปากแน่นให้อีกฝ่ายสอดของรักเข้ามา

“ขอโทษนะ เจ็บมั้ย”

จงอินชะงักค้างเมื่อเห็นคยองซูจิกหมอนแน่นและหลับตาปี้ไม่ยอมลืมตามอง ไหนจะมีน้ำตาซึมที่หางตาอีก จงอินรู้ว่าคยองซูเจ็บแต่เขาทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันจึงไม่ได้เล้าโลมให้

“ไม่ เราไหว” ถึงจะเจ็บแค่ไหนก็ทนได้ คยองซูเชื่อว่าหลังจากนี้มันจะกลายเป็นความสุข ไม่อย่างนั้นป๊ากับม๊าคงจะไม่มีลูกเยอะอย่างนี้หรอก แสดงว่ามันต้องมีอะไรดีๆบ้างแหละ

“ขอโทษนะ” บอกพร้อมกับพรมจูบน้ำตาที่ไหลตามหางตาให้และคว้าเอามือของคยองซูที่กำลังจิกหมอนให้มาคล้องคอของจงอินแทน

“ถ้าเจ็บก็จิกมานะ แบ่งความเจ็บมาให้ผมบ้าง”

“จงอิน..” คยองซูน้ำตาคลอเบ้ากว่าเดิมเพราะความตื้นตัน คนอะไรช่างแสนดีอย่างนี้ คิดไม่ผิดจริงๆที่อยากได้คนนี้มาเป็นผัว

“จงอินจูบเราหน่อยนะ” ส่งสายตาอ้อนวอนออกไปจงอินก็ยอมทำตามที่ขอ

เมื่อสอดเข้าไปได้จนสุดจงอินก็ขยับเบาๆเพื่อให้ร่างเล็กไม่รู้สึกเจ็บจนเกินไป เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมให้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนอะไรมันเข้าที่เข้าทางแล้ว คยองซูก็เอ่ยปากร้องขอออกมาอย่างไม่อาย

“จงอิน เร็วๆเลย แรงอีก อื้อออ” จงอินกระแทกกระทันตามคำขอจนหัวของคยองซูแทบจะไปโขกกับหัวเตียง แต่จงอินก็รั้งร่างของคยองซูให้ลงต่ำมาจะได้ไม่โขกและจัดการทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

“สะ..สุดยอดเลย”

“อืมมม..อ่าาา”

เสียงครางสุขสมของทั้งสองคนดังไปทั่วทั้งห้องพักเพราะต่างคนต่างได้รับการเติมเต็มและปลดปล่อยออกมา และดูเหมือนว่าราตรีนี้จะยาวนานเสียเหลือเกิน ทำเท่าไหร่ฤทธิ์ยาก็ยังไม่หมดไปสักทีจนเกือบรุ่งเช้า

คยองซูนอนเกยบนแผ่นอกกว้างของจงอินหลังจากที่ทั้งคู่สุขสมกับกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปหลายรอบ แต่ฤทธิ์ยาของคยองซูนี่สิยังไม่หมดไปสักที ไอ้ผู้กำกับบ้า! วางยาซะแรงเชียว

“อืมมมม” จงอินที่รู้สึกตัวว่ากำลังถูกรบกวนการนอนก็จับมือของคยองซูเอาไว้ไม่ให้เล่นซน

“ทำไมไม่นอนหืม?” จงอินถามทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้นมอง

“ฉันยังร้อนอยู่เลย” บอกพร้อมกับพรมจูบที่อกกว้างอย่างอ้อนๆ โงย..ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้กันจริงๆ จงอินแมร่งแซ่บ แซ่บแบบส้มตำลาบก้อยร้านดังๆก็ยังสู้ไม่ได้ แซ่บจริงอะไรจริง

“แต่ผมเหนื่อยจัง” จงอินบอกพร้อมกับดันให้คยองซูย้ายมานอนข้างๆแล้วหันมาตะแคงกอดเอาไว้ ที่ทำกันไปก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วยิ่งจงอินเหนื่อยจากการถ่ายละครมาอีกก็ยิ่งหมดแรงเอาง่ายๆ

“ขออีกรอบไม่ได้หรอ”

“ขอเป็นตอนเช้าได้มั้ยครับ ตอนนี้ผมขอนอนก่อนนะ” จงอินซุกไซ้ที่ซอกคอของคยองซูอย่างอ้อนๆ เขาเหนื่อยจริงๆ ถ้าไม่เหนื่อยก็จะทำให้อยู่หรอกก็เล่นทำหน้าอ้อนซะขนาดนั้น

“ก็ได้” ตอบเสียงอ่อยอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไหร่เพราะยังรู้สึกอยากอยู่ แต่ดูๆแล้วจงอินก็เหนื่อยจริงๆนั่นแหละ คยองซูช่วยตัวเองก็ได้ เชอะ!

ยังมีต่อนะจ๊ะ..