วันพฤหัสบดีที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2557

NC รุ่ น พี่ 2 -- 25 --



NC รุ่ น พี่ 2 -- 25 --








เพียงแค่ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ก็เหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายจนหน้ามืดตามัว ชานยอลคลึงริมฝีปากล่างของแบคฮยอนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ


แบคฮยอนยกมือขึ้นคล้องคอชานยอลตามสัญชาตญาณ เอียงหน้ารับสัมผัสแนบแน่น..ลิ้นเกี่ยวกระหวัดพัวพันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร แม้จะหายใจไม่ทันแต่ก็ไม่ยอมห่างออกจากกันสักวินาทีเดียว ราวกับว่ากลัวคนตรงหน้าจะหายไปยังไงยังงั้น


แบคฮยอนถูกดันราบให้นอนลงไป ตามมาด้วยชานยอลที่คล่อมทับอยู่ข้างบน มือไม้ของทั้งคู่ต่างลูบไล้ร่างกายของกันและกันอย่างหลงใหล ปลุกอารมณ์ดิบภายในให้ลุกโชนขึ้นมา


“อ๊ะ!


แบคฮยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อโดนพี่ชานยอลขบเม้มเบาๆที่ลำคอและไหปลาร้า ชานยอลนวดคลึงสะโพกของแบคฮยอน ก่อนจะถอดเสื้อนอนของแบคฮยอนออกแล้วก้มไปลิ้มลองจุดสีชมพูที่ล่อสายตา สลับข้างกันไปมาไม่ให้มีข้างไหนน้อยหน้าไปกว่ากัน


“อ่าาา~


“อืมม”


เสียงครางกระเส่าดังขึ้นแข่งกับเสียงของสายฝนที่ตกกระหน่ำอยู่ด้านนอก แบคฮยอนลืมไปเลยว่าจะต้องเล่นตัว แต่ด้วยความที่หัวใจเรียกร้องหากันและกันอยู่เสมอ จึงปล่อยให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่ฟ้าลิขิต และถึงแม้ว่าแบคฮยอนจะขอร้องให้ชานยอลถอนตัวตอนนี้ ก็บอกได้เลยว่า..มันไม่ทันซะแล้ว



“อื้อออ”


แบคฮยอนกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อพี่ชานยอลจัดการถอดกางเกงออกและสัมผัสส่วนที่อ่อนไหว..และก้มเลียราวกับเป็นไอศกรีมชั้นดี


“สะ..เสียว”


“.....”


“อื้ออออ”


“.....”


“อ่ะ..อ่า!


แบคฮยอนหลับตาพริ้มบ่งบอกถึงความรู้สึกดีเมื่อถึงจุดสูงสุด..ได้ปลดปล่อยน้ำรักที่อัดอั้นอยู่ภายใน แต่ไม่ทันไรก็สะดุ้งจนแทบจะลุกออกจากที่นอน เมื่อพี่ชานยอลใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่มีใครเคยล่วงเกิน


“จะ..เจ็บบ ฮืออ”


แบคฮยอนลุกดีดขึ้นมาจากที่นอน ชานยอลจึงจัดการดันลงให้นอนตามเดิมโดยการคล่อมทับลงไปทั้งๆที่นิ้วยังคงสอดคาอยู่อย่างนั้น..เบี่ยงเบนความสนใจโดยการป้อนจูบให้ ก่อนจะสอดนิ้วเพิ่มเมื่อแบคฮยอนเริ่มผ่อนคลาย


“อึก..อ๊ะ..อ่าา”


ส่งเสียงครางออกมาเมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อน แต่แล้วก็ต้องหวีดร้องออกมาอีกรอบเมื่อพี่ชานยอลจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกและสอดอาวุธประจำกายใส่เข้ามา


“อ๊ากกก..จะ..เจ็บมากเลย เอาออกไปนะ”


สะบัดหน้าไปมาเป็นการบอกว่าไม่เอาแล้ว..น้ำตาไหลซึมที่หางตาออกมาบ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวเจ็บมากจนแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ชานยอลปลอบประโลมโดยการก้มกระซิบให้แบคฮยอนผ่อนคลาย จูบหน้าผากให้รู้ว่าจะทะนุถนอมที่สุด แบคฮยอนจึงรู้สึกผ่อนคลายขึ้นทำให้ชานยอลสอดเข้ามาได้สุด


“อย่าเกร็งนะ”


“อืม..แต่อย่าพึ่งขยับนะ”


แบคฮยอนดันหน้าอกของพี่ชานยอลเอาไว้ก่อนเพื่อรอให้ร่างกายคุ้นชินกับสิ่งแปลกปลอมแล้วจึงยอมให้พี่ชานยอลขยับ


“อ๊ะ..อ่า!


“อืมมม..”


เสียงครางกระเส่าดังขึ้นพร้อมกันเมื่อทั้งคู่เริ่มบรรเลงเพลงรัก ชนิดที่ว่าความหนาวเย็นของอากาศก็ไม่สามารถทำให้บทรักนี้เย็นขึ้นได้


“อ๊ะ..อืมมม”


“พะ..พี่ชานยอล”


“ซี๊ดดด อ่า..แบคฮยอนอ่า..”


“อ่ะ..อ๊ะ”


เสียงเนื้อกระทบเนื้อบวกกับเสียงครางกระเส่า ไหนจะเสียงเตียงที่โยกไปตามแรงกระแทกดังขึ้นมาแข่งกับสายฝนที่ด้านนอก ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เสียงฝนหรือเสียงครางอันไหนมันดังกว่ากันแล้ว


“อื้อออ..เสียววว”


“อ่ะ..อืมมมม”


“อ๊าาาา”


กระแทกกระทันกันได้ไม่นานแบคฮยอนก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเปอะเปื้อนไปทั่วหน้าท้องแกร่ง ส่วนชานยอลก็ปลดปล่อยไปในช่องทางของแบคฮยอนและมีบางส่วนทะลักไหลย้อนออกมา ชานยอลทิ้งกายลงนอนข้างๆแบคฮยอนและดึงเข้ามากอดด้วยความหวงแหน


“รักนะครับ”


“อืม” แบคฮยอนดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าด้วยความเขิน


“เป็นแฟนกับพี่นะ”


“....” คนบ้า! ได้เค้าแล้วแต่พึ่งจะมาขอเป็นแฟนเนี้ยนะ


“ทำไมไม่ตอบ ไม่อยากเป็นแฟนพี่หรอ”


“.....”


“อ่อ..ลืมไป เป็นแฟนไม่ได้นี่น่า เพราะตอนนี้เป็นเมียไปแล้ว”



ตู้ม! แบคฮยอนระเบิดความเขินตายคาเตียงไปแล้ว




อ่านแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นต์ให้ไรท์ด้วยนะก๊าบบบ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น